زمینه و هدف: پرخاشگری یکی از ابهامات رفتاری است که تحت تاثیر عوامل ژنتیکی، محیطی و فردی-اجتماعی می باشد. هدف این پژوهش تحلیل کیفی بروز رفتارهای پرخاشگری در شرایط رقابتی بود. روش کار: روش پژوهش مطالعه موردی کیفی می باشد و مشارکت کنندگان خبرگان و متخصصان آگاه به ورزش بودند. با بهره گیری از روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک اشباع نظری، آگاهی دهندگان کلیدی (شامل 12 نفر) برای شناسایی چارچوب مدل بروز رفتارهای پرخاشگری انتخاب شده اند و با آنها مصاحبه به عمل آمده است. ابزار مورد استفاده برای شناسایی عوامل مدل بروز رفتارهای پرخاشگری در شرایط رقابتی، مصاحبه نیمه ساختمند (با گروه های کانونی) و مطالعه اسناد بوده است. برای تامین روایی و پایایی مطالعه از روش ارزیابی لینوکلن و گوبا استفاده شد. بدین منظور چهار معیار بدین منظور چهار معیار اعتبار (باورپذیری)، انتقال پذیری، اطمینان پذیری و تاییدپذیری برای ارزیابی در نظر گرفته شده است. یافته ها: در این پژوهش، شرایط علی، سه مقوله مدیریت برگزاری مسابقات، شرایط برگزاری مسابقات و امکانات و خدمات می باشد. همچنین شرایط زمینه ای، عوامل تجهیزات الکترونیکی و سیستم و جو امنیتی شناسایی شد. شرایطی که برای موفقیت بهتر در اجرای این فرآیند باید بیشتر مدنظر قرار گیرند. شرایط مداخله گر بر رفتار ورزشکاران و تنوع داوری تاثیر مثبت یا منفی داشته و می توانند اجرای کاربرد خشونت را مختل، تسهیل و همچنین تسریع کنند. در این پژوهش اصلی ترین عامل در ایجاد فرآیند الگوی رفتارهای پرخاشگرانه در رویداهای رقابتی، عوامل اجتماعی، فرهنگی و عوامل اجرایی به عنوان مقوله محوری در نظر گرفته شده است. بخش آخر مدل الگوی رفتارهای پرخاشگرانه در رویداهای رقابتی شامل توسعه اخلاقیات و توسعه فرهنگی و برنامه ریزی ها است. نتیجه گیری: کیفیت برگزای مسابقات می تواند بر بروز رفتارهای پرخاشگرانه موثر باشد و می توان با ارتقای کیفی اجرای مسابقات و همچنین توسعه فرهنگ سازی از بروز پرخاشگری جلوگیری کرد.

اهداف: در سال های اخیر، معنویت به عنوان یکی از ابعاد وجودی انسان، به دلیل تاثیر بر سلامت روان، مورد توجه متخصصان حوزه سلامت قرار گرفته است. هوش معنوی نیز از عوامل مهم موثر بر اختلالات روانی مانند اضطراب، پرخاشگری و خشم گزارش شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، پیش بینی اضطراب صفتی رقابتی، پرخاشگری رقابتی و خشم رقابتی بر اساس هوش معنوی ورزشکاران جانباز و معلول بود.ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی در سال 1395، تعداد 80 نفر از ورزشکاران جانباز و معلول شهر اراک به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و در پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش، پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی، پرسش نامه هوش معنوی، پرسش نامه پرخاشگری و خشم رقابتی و پرسش نامه اضطراب صفتی رقابتی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون های آماری توصیفی (میانگین و درصد) و رگرسیون استفاده شد.یافته ها: بین هوش معنوی و اضطراب رقابتی (0.22-= r، p<0.05) و هوش معنوی و پرخاشگری و خشم رقابتی (0.27-= r، p<0.05) رابطه منفی و معنی داری مشاهده شد. هوش معنوی توانست 4.9% واریانس اضطراب رقابتی (0.048= p) و 7.0% واریانس پرخاشگری و خشم رقابتی (0.017= p) را پیش بینی نماید.نتیجه گیری: هوش معنوی می تواند باعث کاهش اضطراب صفتی رقابتی و خشم و پرخاشگری رقابتی در ورزشکاران معلول و جانباز شود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مبتنی بر نوروفیدبک بر پرخاشگری رقابتی، بدتنظیمی هیجانی بازیکنان فوتبال انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پژوهشی پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش ورزشکاران فوتبالیست شهرستان آستانه اشرفیه در سال 1400 بودند که از این جامعه آماری تعداد 24 نفر از پسران نوجوان به صورت در دسترس انتخاب شده و پس از همتا سازی بر اساس سن و سطح تحصیلات به صورت تصادفی به 2 گروه 12 نفره گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و پرسشنامه های پرخاشگری رقابتی ماکسول و موریس(2007) و دشواری در تنظیم هیجان گرتز و روئمر(2004) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. به گروه دریافت کننده آموزش نوروفیدبک طبق پروتکل درمانی 15 جلسه 30 دقیقه ای، آموزش موج بتا ترینینگ داده شد. نتایج تحلیل نشان داد که تفاوت میانگین تعدیل یافته گروه آموزش مبتنی بر نوروفیدبک با گروه گواه در مرحله پس-آزمون در مؤلفه های خشم (001/0 P<) و پرخاشگری (001/0 P<) معنادار می باشد. تفاوت میانگین تعدیل یافته گروه آموزش مبتنی بر نوروفیدبک با گواه در مرحله پس آزمون بر نمره کل بدتنظیمی هیجانی معنادار بود (001/0P<). این سطوح معنادار در تمامی مؤلفه های بدتنظیمی هیجانی به استثنای فقدان آگاهی هیجانی (155/0 P>) معنادار تکرار شد. بنابراین می توان گفت آموزش مبتنی بر نوروفیدبک بر کاهش پرخاشگری رقابتی و بدتنظیمی هیحانی ورزشکاران فوتبالیست موثر بوده است.. به بیان دیگر پاداش دهی به امواج مطلوب مغز، باعث می شود که افراد بیاموزند چطور امواجی که منجر به عملکرد مطلوب می شود را تولید کند.

زمینه: پرخاشگری و خشونت نتیجه نهایی یک وضعیت روانی معیوب و غیرقانونی است که وقوع آن در ورزش قطعاً ممکن است عواقب منفی داشته باشد و امنیت ورزشکاران و تماشاگران را به خطر بیندازد. بنابراین بررسی سازه­های روانشناختی تأثیرگذار بر پرخاشگری ورزشکاران در جهت مدیریت هیجان­های منفی در محیط­های ورزشی یک ضرورت کابردی است. هدف: پژوهش حاضر با هدف الگوی ساختاری نارسایی هیجانی با پرخاشگری رقابتی در ورزشکاران فوتبالیست: نقش میانجی تحمل ناکامی انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که به روش مدل­یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی فوتبالیست­های حرفه ای شاغل در لیگ استان مازندران در سال 1402 بودند. نمونه پژوهش 280 نفر از فوتبالیست­های تیم­های استان مازنداران بود که به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه­های نارسایی هیجانی (تورنتو، 1994)، تحمل ناکامی (هارینگتون، 2005) و پرخاشگری رقابتی (ماکسول و موریس، 2007) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزارهای SPSS. 26 و AMOS. 24 با استفاد از ضریب همبستگی پیرسون و مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج حاصل از مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد که نارسایی هیجانی و تحمل ناکامی بر پرخاشگری رقابتی ورزشکاران فوتبالیست اثر مثبت و مستقیمی دارند. همچنین نارسایی هیجانی با میانجی­گری تحمل ناکامی بر پرخاشگری رقابتی اثر غیرمستقیم معنادار دارد. در نهایت 40 درصد از واریانس پرخاشگری رقابتی توسط متغیرهای نارسایی هیجانی و تحمل ناکامی قابل تبیین بود. نتیجه گیری: تجربه ناکامی خارج از تحمل فرد، باعث ایجاد هیجانات ناخوشایندی از قبیل خشم می­شود که به نوبه خود پیامدهای روانشناختی، اجتماعی و اخلاقی را برای ورزشکاران به همراه دارد. بنابراین بهتر است ورزشکارانی که مستعد احساسات خشمگینانه و پرخاشگرایانه هستند، شناسایی کرده تا بتوان به بهبود عملکرد ورزشی و پیشگیری از آسیب­های روانی ورزشکاران کمک شایانی کرد.

هوشمندی رقابتی، ابزاری تجاری است که به فرایند مدیریت راهبردی در سازمانها کمک کرده و عملکرد کسب و کار را از طریق افزایش دانش، ارتباطات داخلی و کیفیت برنامه های راهبردی افزایش می دهد. هوشمندی رقابتی سمت و سوی رقابت را نشان داده و به شرکتها این امکان را می دهد که ازطریق تجزیه و تحلیل حرکات رقبا بتوانند قبل از آنکه تحت تاثیر محیط پیرامون قرار بگیرند، نسبت به پیش بینی و توسعه بازار خود اقدام کنند که این امر در بلندمدت منجر به کسب مزیت رقابتی پایدار می شود. در این مقاله با ارائه یک الگوی پیشنهادی، به بررسی میزان تاتیر هوشمندی رقابتی و اجزای آن بر مزیت رقابتی در شرکتهای موجود در شهرک علمی تحقیقاتی شهر اصفهان پرداخته شده است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و از طریق نرم افزار لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که استفاده از یک برنامه هوشمندی رقابتی سبب دستیابی به مزیت رقابتی نسبت به رقبا می شود و تضمین کننده بقای سازمان است. به عبارت دیگر برنامه ریزی و تمرکز، جمع آوری، تجزیه و تحلیل و انتشار و ارزیابی اطلاعات سبب تقویت قدرت رقابتی شرکت به منظور کسب موقعیت برتر در بازار می شود.